Другая сусветная вайна, яе прычыны, характар, вопыт i ỹрокi

            Групоўка савецкіх войскаў налічвала 240 тыс. чалавек, 1915 гармат розных калібраў, 1131 танк і 967 баявых самалётаў. 140000. Фінская армія мела на сваім ўзбраенні 400 гармат, 60 танкаў i 270 самалётаў.

            Здавалася, што лёс Фінляндыі  ўжо вырашан. На тэрыторыі СССР нават была створана будучыню ўрад савецкай Фінляндыі - урад  А. Куусiнена (так званы"Урад Терiокi"), з якім Сталін заключыў дагавор аб ўзаема дапамогі. Але здарылася непрадказальна. Невялікая фінская армія здолела стрымаць першы магутны ўдар інават нанесла паражэнне некаторым савецкім частках. Сьнежня 30 наступ савецкіх войскаў спыніўся. Сталін ужыў жорсткіх метадаў для навядзення парадку ў войсках. Пачаліся жорсткія бамбардзіроўкі фінскіх гарадоў. Бесперапынным струменемна фронт паступала новае ўзбраенне і рыштунак, войскі.

           Маленькая Фінляндыя фактычна апынулася сам-насам з магутным агрэсарам. Англія і Францыя абмяжоўваліся толькі заклікамі працягваць супраціў i абяцаннямі падарваць на поўначы дэсант. Аднак супраць гэтага была Нарвегія. Яе ўрад не хацеў парушаць нейтралітэт i прапускаць праз сваю тэрыторыю войскі саюзнікаў. На дапамогу Фінляндыі узбраеннем i добраахвотнікамі прыйшла Швецыя. Германія выказала гатоўнасць аказаць дапамогу СССР i нават стала на перешкодi Італіі якая хацела накіраваць у Фінляндыі эшалоны са зброяй. ЗША таксама ўхіліліся ад аказання Фінляндыі прамой ваеннай дапамогі

            11 Лютага 1940 пачалося другое наступленне савецкіх войск. Яно завяршыўлася прарывам "Лініі Маннергейма". У наступальных дзеяннях прымалі ўдзел 1,5 тыс. танкаў i 3 тыс. самалётаў. Коштам вялікіх страт (234 тыс. чалавек забіта, паранена, абмаражэнняў і ўзята ў палон) савецкія войскі дамагліся перамогі i галоўна камандуючы фінскай арміяй К. Манэргейма змушаны быў даць згоду на пачатак мірных перамоў.

            12 сакавіка па пасродка i падціскам нямецкай дыпламатыі СССР i Фінляндыя падпісалі мірны дамова, па якому ахвяра агрэсіі губляла значную частку сваёй тэрыторыі, дзе да вайны пражывала 450тыс. чалавек, г.зн. 1 / 8 насельніцтва краіны. Цяжкімі былі міжнародныя наступствы вайны і для СССР. Ліга нацый выключыла СССР з сваіх членаў, ўскладніліся ягоадносіны практычна з усімі еўрапейскімі краінамі і ЗША. СССР апынуўся ў міжнароднай ізаляцыі. У лістападзе 1940 нейтральная напярэдадні канфлікту Фінляндыя далучылася да агрэсіўнай "восі" Берлін-Рым-Токіо і прыняла ўдзел увайне супраць СССР «вайна працяг», як яе называюць фіны.

            Таксама вайна паказала ўсю  слабасць і непадрыхтаванасць савецкай арміі да сучаснай вайне. Гэта пасля дало падставуказаць Гітлеру, што СССР - гэта «Калос на гліняных нагах».

Акупацыя Германіяй Даніі, Нарвегіі, Галандыі, Бельгіі і Люксембурга. Параза Францыі

            Падзеі на Поўначы Еўропы заахвоцілі Англію і Францыю да больш рашучых дзеянняў. Імкнучыся больш мацней сціснуць блакаду вакол Германіі (спыніць вываз жалезнай руды са Швецыі праз нарвежская порт Нарвик і блакаваць нямецкі флот у Балтыйскім моры), яныпачалі мінаванне прыбярэжных вод Нарвегіі і 8 красавіка накіравалі туды транспарт з войскамі. Але нямецкія войскі аперадзiлi сваіх супернікаў. 9 красавiка 1940 гітлераўскія войскі без аб'яўлення вайны напалі на дадзеныя і Нарвегія (аперацыя «Везерськи навучання»). Данія капiтулювала адразу пасля нападу, Нарвегія паступіла супраціў агрэсіі. Нарвежская армія разам з англа-французскім экспедыцыйнага корпуса паспрабавалі затрымаць прасоўванне захопнікаў ўглыб краіны. Аднак у командуваннi нарвежскай войскам актывізаваліся прыхільнікі нацыстiв на чале з былым ваенным міністрам Квiслiнгом, а ўчэрвені 1940 у сувязі з пагрозлівай становішчам на Заходнім фронце дэсант саюзнікаў быў эвакуіраваны ў Англію. Уся Нарвегія з яе незамярзальнымi фіёрдамі (бухтамі) была акупаваная гітлераўскімі войскамі.

            Баявыя дзеянні ў Нарвегіі  мелі для саюзнікаў, нягледзячы на паразу, адзін станоўчы момант: Германскі флот панёс настолькі адчувальных страт, так пасля і не змог аднавіць сваю сілу. Гэта быўадзін з фактараў, які прымусіў Нямеччыну адмовіцца ад дэсанта ў Англію.

            Наступ нямецкіх войскаў у  Даніі і Нарвегіі останочно пахаваў надзеі урадавых колаў Англіі знайсці паразуменне з Гітлерам. Урад Чэмберлена падаў у адстаўку. Прэм'ер-міністрам краіны стаўУ. Чэрчыль, прыхільнік рашучай барацьбы з нацысцкай Германіяй.

            10 мая 1940 Нямецкая армія ўварвалася ў Бельгіі, Галандыі i Люксембург. Англа-французскія войскі прыйшлі ім на дапамогу. У гэты момант галоўныя сілы нямецкіх войскаў нанеслі галоўны ўдар у Ардэны, якія саюзнікі лічылі непрыдатнымі для дзеянняў танкаў.Прарваў на гэтым участку слабую абарону, нямецкі танкавы клін генерала Гудерiана, абыйдучы «Лінію Мажыно» павярнуў на поўнач i 20-га мая выйшаў да Ла-Манша. У раёне Кале - Дзюнкерка, як «сярпом», былі адрэзаныя і прыціснутыя да мора 40 ангельскіх, бельгійскіх i французскіх дывізій (каля400 тыс. чалавек). Яшчэ 15 траўня капітулявала Галандыя, 28 мая склала зброю бельгійскіх армія. Спробы англа-французскага камандавання арганізаваць контрудары поспеху не мелі. Але нечакана Гудэрыян атрымаў асабісты загад Гітлера спыніць свае войскі.

            Гэта дазволіла забяспечыць эвакуацыю салдат і афіцэраў саюзнікаў на Брытанскія астравы (аперацыя «Дынама»).Усяго ў Англію было перапраўлена 338 тыс. чалавек, пераважна ангельцаў,40 тыс. французскіх салдат быў пакінуты на разарванне ворагу. На ўзбярэжжа таксама засталося 82 тыс. аўтамашын і іншых транспартных сродкаў, 2,4 тыс.гармат, 90 тыс. гвинтiвок, 8 тыс. кулямётаў, нямала іншага ваеннага падрыхтоўкі.

            Так выпадкова, 5 чэрвеня нямецкія войскі пачалі наступ на поўдзень. Спробы генерала дэ Голя арганізаваць лінію абароны на подступах да Парыжу поспеху ня мелі. 10 чэрвеня ўрад Францыі пераязджае ў горад Бардо, а 14 Чэрвеня немцы ўвайшлі ў Парыж. Урад Францыі падаў у адстаўку. Новы кіраўнік урада маршал Пэтэн, герой Першай сусветнай вайны, звярнуўся да нямецкага камандавання з просьбай аб перамір'і. 22 чэрвеня ён быў падпісаны ў Камп'енскае лесе ў дастаўленым з музея штабным вагоне маршала Фоша (У гэтым вагоне 1918 г. Германія падпісала перамір'е, якое азначала паразу Германіі ў першай сусветнай вайне).

            Пад уплывам поспеху нямецкіх войскаў вайну саюзнікам абвясціла Італія, якая імкнулася прыняць удзел у размеркаванні Францыі. Напярэдадні перамір'я перайшлі мяжу Францыі італьянскія ўзброеныя сілы. Аднак, сустрэўшы арганізаваны супраціў некалькіх французскіх дывізій, войскі Мусаліні не змаглі рушыць наперад хоць трохі наперад.

            У баях за Францыю нямецкія войскі панеслі параўнальна нязначных страт - 27 тыс. забітых, 111 тыс.параненых, 18,4 тыс. прапала без вестак.

            Па ўмовах перамір'я Францыя губляла больш за дзве траціны свайго тэрыторыі, пераходную пад кантроль акупацыйных уладаў. Эльзас і Латарынгія ўвайшлі непасрэдна ў склад рэйха. Марiонетковы ўрад Петена кантралявау так званую "свабодную зону", якая не мела выхаду у Атлантыку, а толькі да Міжземнага мора. Месцам яго размяшчэння быў абраны мястэчка Вiшi, ад якога ён атрымаў у спадчыну сваю назву - "рэжым Вiшi". Гітлер свядома не пайшоў на поўную ліквідацыю французскага дзяржавы. Захоўваючы яе, ён забяспечваў сабе кантроль над велізарнай французскай каланіяльнай імперыяй і французскім флотам.

            Не ўсе французы пагадзіліся  на капітуляцыю. Цэнтрам іх аб'яднання стаў Французская нацыянальны камітэт утвораны генералам дэ Голлем ў Лондане. 7 жніўня 1940 паміж Чэрчылем ідэ Голлем было заключана пагадненне, якое давала права фармаваць у Англіі французскія узброеныя сілы.

            Адчайным крокам Ангельшчыны, засталася без саюзнікаў, стала аперацыя па захопу або знішчэнню французскага флоту, каб ён не дастаўся ворагу. Падчас правядзення аперацыі "Катапульта" (3 ліпеня 1940) у партах Аран, Алжыр, Александрыя, Касабланка, Дакар была знiшчана або захоплена значная частка французскага флоту. Хоць гэтая аперацыя і забяспечыла перавагу Англіі на мора, аднак яна на доўгі час сапсавала і ўскладніла адносіны з Францыяй.

Лёс Заходняй Украіны, Заходняй Беларусі, Паўночнай  Букавіны і Бесарабіі, дзяржаў Прыбалтыкі

            Між тым, як Нямеччына была  занята на Захадзе, СССР «парадкавалі» сваю "зону ўплыву", адведзеную яму таемнымі пратаколамі 23 жніўня і 28 Верасень 1939.

            Уступленне савецкіх войскаў  у ЗаходнююУкраіну і Заходнюю  Беларусь была неадназначна ўспрынята насельніцтвам. Частка насельніцтва павіншавала Чырвоную армію як вызваліцеля, іншая ўспрымала яе як акупантаў.

            У 1939 г. ў Заходняй Украіне была забаронена дзейнасць украінскіх нацыянальных партый, многіх грамадскіх, культурных, навуковых, гандлёвых і прамысловых таварыстваў i устаноў. Перасталі дзейнічаць, у прыватнасці, "Прасвiта", навуковае таварыства ім. Т. Шаўчэнкі, Іхчасопісы. АУН вымушаная сысці ў падполле.

            Для вырашэння пытання аб грамадскай i дзяржаўнай ўлады на тэрыторыі Заходняй Украіны былі праведзены выбары ў Народны сход. На падставе звароту Народнага сходу пазачарговая сесія Вярхоунага Савета СССР у лістападзе 1939 г. прыняла закон аб уключэнні Заходняй Украіны ў склад СССР i ўз'яднанне яе з Украінскай ССР. На тэрыторыі Заходняй Украіны было створана шэсць абласцей - Львоўская, Станіслаўскага (пасля Івана-Франкоўская), Валынскую, Тэрнопальская, Ровенскаяі Драгобыцкі, якую ў 1959 г. быў аб'яднаны з Львоўскай. Аналагічна вызначыўся лёс Заходняй Беларусі, якая была ўключаная ў склад БеларускайССР.

            Наступным аб'ектам экспансіі  СССР сталі краіны Прыбалтыкі. 28 верасня 1939 года у Маскве быў падпісаны пакт аб узаемадапамозе з Эстоніей, па якім СССР атрымаў права ўвесці на яе тэрыторыю свае войскі. Падобныя дагаворы былі падпісаны таксама з Латвію i Літвой. Ва ўсіх дагаворах савецкi бок браў на сябе абавязацельствы не ўмешвацца ва ўнутраныя справы Прыбалтыйскіх дзяржаў. Таксама СССР перадаваў Літве Віленская вобласць, якую ў 1920 г. акупавала Польшча.

            Улетку 1940 г. СССР прыступіў да другога этапу тэрытарыяльна-палітычнай перабудовы ў Прыбалтыйскіх рэспубліках, прад'явіўшы iхнiм урадам неабгрунтаваныя ультыматумы аб парушэнні абавязацельстваў, а таксама надiславшы туды сваіх спецыяльных камiсарау - Жданава ў Эстонію, Деканозава ў Літву і Вышынскага ў Латвію. Адпаведна ультыматумам на тэрыторыю Літвы, Латвіі і Эстоніі ўвайшлі дадатковыя савецкія войскі. Пад назіраннем акупацыйных уладаў у краінах былі праведзены выбары ў новых органах улады, а ў жніўні 1940 Прыбалтыйскiя рэспублікі ўключаны ў склад СССР.

            У 1940 г. ўскладніліся адносіны і з суседняй Румыніяй. Карыстаючыся тым, што галоўныя сілы вермахта былі занятыя на захадзе, савецкія войскі пасля ультыматуму ў чэрвені таго ж гады занялі тэрыторыю Бесарабіі i Паўночнай Букавіны. Гэта выклікала абурэнне ў Берліне, паколькі тэрыторыя Букавіны не значылася ў тайным пратаколе як зона ўплыву СССР, да таго ж савецкія войскі падышлі занадта блізка да румынскіх нафтавых радовішчаў,  пастаўлялі нямецкі войска гаручым.

Умацаванне фашысцкага блоку. Адносіны паміж СССР і Германіяй

            27 верасня 1940 г. Германія,Італія і Японія заключылі паміж сабой Траісты пакт. Такім чынам была завершана фарміраванне блока агрэсіўных дзяржаў і размеркавання паміж імі сфер ўплыву.

Траісты пакт паміжЯпоніяй, Германіяй і Італіяй.

Урад  Вялікай  Японскай  імперыі, урад Германіі і ўрад Італіі, прызнаючы, што папярэдняй і неабходным умовай захавання трывалага міру з'яўляецца прадастаўленне кожнай дзяржаве магчымасці заняць сваё месца ў свеце, лічаць асноўным прынцыпам стварэння і падтрымання новага парадку. Неабходнага для таго, каб народы ў адпаведных раёнах Вялікай Усходняй Азіі і Еўропы маглі пажынаць плён суіснавання і ўзаемнага росквіту, выказваюць рашучасць ўзаемна супрацоўнічаць і ажыццяўляць ўзгодненыя дзеянні  у названых раёнах дачыненні намаганняў, заснаваных на гэтай дактрыне.

Ўрады трох дзяржаў, перапоўненыя імкненнем да супрацоўніцтва  з усімі краінамі, якія прыкладваюць падобныянамаганні  ва ўсім свеце, поўныя жаданняпрадэманстраваць  сваю непахісную волю да міру ва ўсім свеце, для чаго ўрад Вялікай Японскай Імперыі, урад Італіі, урад Нямеччыны падпісалі наступную дамову:

Артыкул 1. Японія прызнае  і паважае кіраўнічае становішча Германіі і Італіі ва усталяванні новага парадку ў Еўропе.

Артыкул 2. Германія і Італія прызнаюць і паважаюць  кіраўнічае становішча Японіі ва ўсталяванні новага парадку ў Вялікай Усходняй Азіі.

            Германія прыступіла да падрыхтоўцы вайны з СССР (заданне на распрацоўку плана вайны супраць СССР было дадзена генерал-палкоўнік Гальдер ў канцы ліпеня 1940 г.). Каб утрымацьСССР у арбіце сваёй палітыкі ў моманты вырашэння сітуацыі з Англiяй, Гітлер звярнуўся да складанай дыпламатычнай гульні. У кастрычніку 1940 г. Гітлер накіраваў ліст Сталіну з запрашэннем здзейсніць афіцыйны візіт. Прапанова была прынята. 12 лістапада 1940 г. у Берлін прыбыў наркам замежных спраў СССР В. Молатаў. Сустрэча савецкай дэлегацыі было арганізавана на вышэйшым узроўні: пад скляпеннямі берлінскага вакзалу велічна гучала мэлёдыя «Інтэрнацыяналу» (Гімна СССР), па ўсім гораду луналі чырвоныя савецкія і нямецкія сцягі. Молатаў быў прыняты самім Гітлерам. Падчас іх гутарак Гітлер прапанаваў СССР далучыцца да Траістага пагаднення для вядзення сумесных баявых дзеянняў супраць Вялікабрытаніі. Паабяцаў СССР выхад да Персідскім заліве, перадачу нафтавых промыслаў на поўдні Ірана. Таксама Германія брала на сябе абавязацельствы ўрэгуляваць адносіны паміж Турцыяй і СССР у пытаннях выкарыстання Чарнаморскіх праліваў. Такія нямецкія прапановы былі станоўча сустрэтыя савецкім кіраўніцтвам, якое нават пачатак падрыхтоўку да "кідка на Поўдзень".Такім чынам Гітлеру ўдалося выйграць час для падрыхтоўкі нападу на СССР у зручныдля яго час. Але у планы Германіі ўнеслі некаторыя карэктывы падзеі на Балканах.