Вялікая Айчынная вайна

      У красавіку 1942 года дзядуля паступіў у тэхнікум вымяральных прылад горада Каканда.

       У 1943 годзе дзядулю Валянціну споўнілася 18 гадоў i яго прызвалі на вайсковую службу ў горад Петрапаўласк Казахскай ССР. 3 лютага па кастрычнік 1943 года быў курсантам у 14-м артылерыйскім дывізіёне. Потым ваяваў на 4-м Украінскім фронце. У сакавіку 1944 года быў паранены, знаходзіўся ў шпіталі.

      У чэрвені 1944 года пачалася самая буйная наступальная аперацыя "Баграціён",

       "3 мэтай вызвалення Беларусі савецкае камандаванне распрацавала аперацыю "Баграціён". Гэта была самая буйная наступальная аперацыя 1944 года. У выпадку яе правядзення была поўнасцю вызвалена Беларусь i ўсходнія раёны Польшчы". (2, 154)

       3 чэрвеня 1944 года гвардыі малодшы сяржант Багдановіч Валянцін Мікітавіч змагаўся на 1-м Беларускім фронце ў якасці артылерыйскага разведчыка 156-га артылерыйскага палка 77-й гвардзейскай Чарнігаўскай дывізіі. Вызваляў Варшаву, удзельнічаў у бітве за Берлін. А за фарсіраванне ракі Одэр быуў узнагароджаны медалём "За адвагу".

       Мой дзядуля – вельмi сціплы чалавек. Пра свае ўзнагароды гаварыў вельмі стрымана, бо ён лічыў, што ў гады Вялікай Айчыннай вайны прычынай перамогі былі ўсеагульны патрыятызм людзей, ix гатоўнасць ахвяраваць многім дзеля абароны i вызвалення сваей Радзімы ад ворагаў. Наш народ, па словах дзеда, перамог таму, што ўсе змагаліся за сваю родную зямлю, за свае сем’і, за сваю Радзіму. Перамога – гэта яшчэ i вынік савецкага воінскага майстэрства.

       "Чырвоная  Армія не толькі вызваліла народы СССР, але i выратавала ад "карычневай чумы" краіны Еўропы, Азіі i Афрыкі. Дзякуючы мужнасці байцоў i камандзіраў, таленту савецкіх военачальнікаў, самаахвярнасці працаўнікоў тылу, дзеянням партызан i падпольшчыкаў, сумеснымі намаганнямі з саюзнікамі былі спынены i разбіты нямецка - фашысцкія захопнікі i японскія мілітарысты" (1, 182)

        Пасля заканчэння вайны  дзядуля Валянцін служыў камандзірам аддзялення 156-га гвардзейскага артылерыйскага палка 77-й гвардзейскай дывізіі ў групе войск у Германіі. 3 лютага 1946 года па сакавік 1950 года працягваў службу ў Архангельскай ваеннай акрузе. Пасля дэмабілізацыі, у сакавіку 1950 года, вярнуўся ў родныя мясціны.

       Працаваў загадчыкам клуба, фінансавым агентам Бабінавіцкага сельскага Савета. Быў старшынёй сельскага спажывецкага таварыства. На працягу 2-х гадоў узначальваў Бабінавіцкі сельскі Савет. А з 1965 па 1985 год загадваў нафтавай базай птушкафабрыкі імя К.С. Заслонава. 3 1985 года дзядуля Валянцін знаходзіцца на заслужаным адпачынку. Дзе б нi працаваў мой дзядуля, усюды ён быў прынцыповым, чэсным, сумленным чалавекам. Вось якімі ўспамінамі аб iм дзеліцца былы старшыня Бабінавіцкага сельскага Савета Мікалай Сямёнавіч Кудраўцаў:

        "Усё жыццё Валянціна Мікітавіча прайшло на мaix вачах. Шмат гадоў мы працавалі разам з iм. Гэта чалавек, які мае актыўную жыццёвую пазіцыю, не церпіць несправядлівасці i здрады. Валянцін Мікітавіч – ветэран Вялкай Айчыннай вайны, ветэран працы, клапатлівы бацька i дзед, добры сем'янін. Ён ніколі не заставаўся ў баку ад праблем вёскі, сваей Радзімы".

      I як бы ў падцвярджэнне гэтых слоў сярод шматлікіх дакументаў, якія так беражліва захоўвау мой дзед, я знайшоў квіток аб тым, што ў снежні 1988 года, будучы ўжо пенсіянерам, ён накіраваў у фонд дапамогі Арменіі ў сувязі з землятрусам грашовыя сродкі. Калі мне на вочы трапіў гэты маленькі аркуш паперы, то мае сэрца праз край напоўнілася пачуццем вялікага гонару за свайго дзеда.

         Не толькі ў роднай вёсцы Бабінавічы, але i жыхары суседніх вёсак, любяць i паважаюць гэтага справядлівага i прынцыповага чалавека. Яго фотаздымак займае пачэснае месца ў экспазіцыі "Нашы землякі – удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны", размешчанай у музеі баявой славы Бабінавіцкай сярэдняй школы, а чырвонаармейская кніжка часоў Вялікай Айчыннай вайны захоўваецца ў ваенна-гістарычным музеі г.п.Лёзна.

         У нашай Бабінавіцкай сярэдняй школе склаліся добрыя традыцыі: першакласнікі пачынаюць знаёмства са школай з музея баявой славы, сюды прыходзяць выпускнікі ў дзень апошняга школьнага званка, тут прымаюць вучняў у піянеры i члены БРСМ, праводзяцца пазакласныя мерапрыемствы, сустрэчы з ветэрнанамі Вялікай Айчыннай вайны, урокі мужнасці. Настаўнікам школы зусім неабыякава, каго выберуць сабе ў гepoi вучні. Яны хочуць бачыць сваю змену смелай, надзейнай, гатовай да працы i абароны сваей Айчыны. Частым госцем на нашых школьных мерапрыемствах быў мой дзядуля – Валянцін Мікітавіч Багдановіч.

        Кіраўнік музея баявой славы Дзіна Анатольеўна Багдановіч прысвяціла ўciм ветэранам, i ў першую чаргу, канешне, дзядулю Валянціну, свой верш:

                                 Усё далей раскаты той вайны,

        І год ад году меней ветэранаў.

  Радзімы маёй верныя сыны – 

        І сёння ноччу  ныюць вашы раны.

Здаецца, вам сніцца жорсткі бой,

        І зноў ідзеце вы ў  атаку за Айчыну,

  Каб сёння мірна жылі мы з табою,

        Пасля сябе каб добры  след пакінуць. 

        Здароўя зычым вам  і доўгіх год,

        Хай старасць ваша будзе ў пашане!

  А подзвіг не забудзе наш народ

        І праз вякі дабром ён вас памяне.

       I яшчэ - у мяне ёсць адно запаветнае жаданне: 

Я хачу, каб сонца ззяла

Над зямлёй ярчэй,

Каб зязюля кукавала,

Цешыла  людзей,

Каб вясной рунела поле

I цвілі сады...

Каб ніколі больш, ніколі

Не было вайны! 
 
 
 
 

Спіс  літаратуры: 

1. Вялікая Айчынная вайна савецкага народа (у кантэксце  Другой сусветнай вайны): Вучэбны дапаможнік для 11 класа пад. рэд. А.А.Кавалені, М.С.Сташкевіча.
2. Сусветная гісторыя навейшага часу, вучэбны дапаможнік для 9 класа пад. рэд. Прафесара Г.А.Космача.
3. Памяць: гіст. – дакум. Хроніка Лёзненскага раёна, 1992 г.
4. М.М. Казлов, Ю.А.Барабаш, П.А. Жилин. Кратко военно-политический очерк.- М .; Советская Энциклопедия, 1985г.
5. М.Н. Зуев. Великая Отечественная война 1941 – 1945 гг. – ОНІКС 21 век: Отечественная история, 2005г.
6. А.С. Орлов, В.А. Георгиев, Н.Г. Георгиева. СССР в годы Великой Отечественной войны (1941 – 1945 гг.). – М., Проспект: История России, 2005 г.