Автор работы: Пользователь скрыл имя, 28 Марта 2012 в 19:54, реферат
Актуальнасцю тэмы з'яўляецца не толькі тое, што важна ведаць гісторыю сваёй краіны, але і тое, што гэта вельмі цікава, бо гэта было праз 50 гадоў пасля вайны з Напалеонам, пасля якой было шмат розных паўстанняў і я вырашыла вывучыць адно з самых знакамітых паўстанняў, пад кіраўніцтвам нашага суайчынніка Кастуся Каліноўскага.
Змест
Уводзiны 3
"Белыя" і "чырвоныя". Кастусь Каліноўскі 4
Пачатак паўстання ў Лiтве - Беларусi. Баявыя дзеяннi. 8
Падаўленне паўстання 12
Значэнне i вынiкi паўстання 14
Заключэнне 15
Спiс лiтаратуры 16
У паўстаннi 1863-1864 гг, якое ў тых умовах амаль не мела шанцаў на перамогу, праявiлася мужнасць, рашучасць i самаахвярнасць MHOгix сыноу Беларусi у змаганнi за волю i лепшую долю народа.
Сярод ix як сапраўдны нацыянальны герой вылучаецца К. Калiноўскi. Менaвiтa з яго дзейнасцю звязана перарастанне напярэдаднi у час паўстання беларускага нацыянальна-культурнага руху ў палiтычны. К Калiноўскi адстойваў права беларусаў i лiтоўцаў на самавызначэнне свайго лёсу, на ўтварэнне самастойнай дзяржавы ў форме Лiтоўска-Беларускай рэспублiкi, у якой урад быў бы добрым слугою народу. Упершыню была сфармулявана рэвалюцыйная праграма, якая зыходзiла з iнтарэсаў сялян i разлiчвалася на ажыццяўленне ciламi арганiзаванага сялянства i iншых пластоў працоўнага насельнiцтва. Аднак у кiраўнiцтве паўстаннем верх узялi польскiя щляхецiя рэвалюцыянеры.
Дзякуючы паўстанню сяляне Беларусi атрымалi ад урада iстотныя саступкi, якiя аблегчылi ix становiшча i паскорылi развiццё капiталiстычных адносiн у беларускай вёсцы.
Страта Каліноўскага
З успамінаў А. Масалова
Урывак з успамінаў рускага чыноўніка А. М. Масалова, які ў 1863 г. служыў у канцылярыі М. Мураўёва, распавядае пра апошнія моманты жыцця К. Каліноўскага. Успаміны былі напісаныя Масаловым у 1866 г. Выдадзены ў 1883 г., у 40-м томе "Русской старины". |
[…] Первый день Калиновский лишь кусал себе губы, неохотно даже отвечал на вопросы, но к вечеру не выдержал и объявил своё настоящее имя. Несмотря на все усилия членов комиссии, им не удалось исторгнуть от Калиновского подробного показания о личностях, составляющих революционную организацию края. Он, однако, откровенно сознался, что был распорядителем ржонда во всём крае и, как видно из показаний других лиц, он умел поддержать падающий революционный дух польского населения. Помещики его страшились, он свободно разъезжал между ними, воодушевлял нерешительных и запугивал слабых. Калиновский был лет 26, крепкого сложения и с лицом жёстким и выразительным, короткие русые волосы были зачёсаны назад; таким я видел его в тюрьме за несколько дней до казни. Ему дали перо и бумагу и позволили свободно излагать свои мысли. Он написал отличным русским языком довольно любопытное рассуждение об отношениях русской власти к польскому населению Западного края, в котором между прочим высказал мысль о непрочности настоящих правительственных действий и полное презрение к русским чиновникам, прибывшим в край. Калиновский сознавал, что с его арестованием мятеж неминуемо угаснет, но что правительство не сумеет воспользоваться приобретёнными выгодами. Казнь Калиновского совершилась уже в марте или в конце февраля 1864 г. и была едва ли не последнею в Вильне. Было ясное, холодное утро; Калиновский шёл на казнь смело; придя на площадь, он встал прямо лицом к виселице и лишь по временам кидал взоры в далёкую толпу. Когда ему читали конфирмацию, он стал быстро делать замечания; так, например, когда назвали его имя "дворянин Викентий Калиновский", он воскликнул: "У нас нет дворян, все равны!" Полицмейстер покачал ему головой и просил замолчать. [...] |