Лексічная сістэма беларускай літаратурнай мовы

Автор работы: Пользователь скрыл имя, 01 Октября 2011 в 07:59, доклад

Описание работы

Тэрмін (лац. terminus – мяжа) – слова ці словазлучэнне, якое з’яўляецца назвай спецыяльнага паняцця якой-небудзь сферы вытворчасці, навукі, тэхнікі і г.д.

Як і агульнаўжывальныя словы, тэрміны падзяляюцца на ўласнамоўныя і іншамоўныя. Уласнамоўныя тэрміны ў сваю чаргу падзяляюцца на словы, якія пераўтварыліся ў тэрміны з агульнаўжывальных слоў, і дэрываты. Агульнаўжывальныя словы, якія сталі тэрмінамі, найбольш звязаны па тэматыцы з грамадствам, прыродай, жывёламі, раслінамі і г.д., таму іх шмат у прыродазнаўчых, грамадскіх медыцынскіх навуках: тканка, абалонка, цыбуліна, высыпанне, палачкі,усталік, грабеньчык і інш. Дэрываты – гэта тэрміны, утвораныя з уласнамоўнага ці запазычанага матэрыялу пры дапамозе сваіх ці іншамоўных словаўтваральных сродкаў: асыпанне, грануляванне, гематома, геліялячэнне, акасцяненне.

Содержание работы

I. ПЫТАННІ ДЛЯ АЎДЫТОРНАГА КАНТРОЛЮ ВЕДАЎ:
Паняцце тэрміна і яго спецыфічных асаблівасцей.
Паняцце тэрміналогіі і яе спецыфічных асаблівасцей.
Наменклатура як падсістэма тэрміналогіі.
Класіфікацыя тэрмінаў паводле ўжывання і сфер функцыянавання.
Натуральнае папаўненне тэрміналагічнай лексікі і тэрміналагічная работа.
Фарміраванне беларускай навуковай тэрміналогіі.
Беларуская медыцынская тэрміналогіія ў старабеларускай мове.
Развіццё новай беларускай медыцынскай тэрміналогіі.
Гісторыя развіцця беларускай медыцынскай тэрміналогіі.
Сучасны этап у развіцці медыцынскай тэрміналогіі.